Voor een doorgewinterde weerman die ook gek is op de lente, was februari de perfecte maand. Na een natte start met een paar keer flink wat regen (daar kan ik ook van genieten), werd het eindelijk weer eens echt winter. Ik mocht het eerste weekend van februari ook nog eens het weer presenteren bij RTL, en kon dus een ouderwetse sneeuwjacht aankondigen.

Zaterdagavond om kwart over 8 was ik klaar in Hilversum, en kon net op tijd thuis zijn voordat de avondklok in ging. En ook net voordat het serieus begon te sneeuwen. Ik vertrok in Hilversum bij een koude oostenwind maar het was nog wel droog. Onderweg begon het voorzichtig te sneeuwen en de laatste 10 kilometer, tussen Lunteren en Wageningen, stoof de sneeuw al over de snelweg. Genieten. En het werd alleen maar mooier. Later in de avond groeiden de eerste sneeuwduinen rondom het huis. Het stoof als een gek. Dit had ik tientallen jaren niet meer zo gezien.

Ik sliep onrustig en ging ’s nachts meerdere keren even kijken. Wat een sneeuwjacht. Geweldig. De volgende dag stoof het een groot deel van de dag lekker door. Sneeuwduinen tot 80 centimeter achter het huis. Ik moest wel door de sneeuw naar RTL maar het viel me enigszins mee. De wegen waren op veel plekken redelijk schoon gestoven en geschoven. Want de gladheidsbestrijders draaiden overuren. En dan ’s avonds ook nog aan tafel bij Op1. Leuk, al was de terugweg tegen middernacht wel een ander verhaal. Maar goed, ik kwam veilig thuis.

Er volgde een prachtige winterweek met stevige vorst, zon en veel schaatsplezier. Een week later brak het voorjaar aan. Een unieke reeks van 6 onvervalste lentedagen met temperaturen tot rond de 18 graden. Het bleef dus genieten geblazen.

Alleen: ik had in december wel ruim 400 struikjes en boompjes geplant. En ook 12 wat grotere exemplaren. Hoe zou de jonge aanplant deze februari hebben beleefd, met temperaturen van -12 tot bijna +20 graden?! Vrijwel dagelijks deed ik een ronde om te kijken of ik al een teken van leven zag. En zowaar, er verschenen her en der kleine groene of rode puntjes. Wat een wonder!

In Kenia wordt ook hard aangeplant. En ook daar kan het weer flinke uitdagingen met zich meebrengen. Na de regens van de laatste maanden van het vorige jaar, is het nu tijd voor de korte droge tijd. Nu maar hopen dat de droogte inderdaad vrij kort aanhoudt, en dat daarna de regens weer komen.

De opbrengsten van TreesPlease gaan naar stichting Africa Wood Grow. In het projectgebied hebben zojuist maar liefst 23 lokale boeren zich aangesloten. Ook zij gaan zich nu richten op agroforestry. Dat is een combinatie van landbouw en bosbouw. Vormen van akkerbouw en veeteelt gaan samen met het aanplanten van bomen. Die bomen hebben tal van belangrijke functies en leveren de boeren ook daadwerkelijk meer op. Tegelijkertijd bestrijden ze de erosie en regeneren zij de grond. Die langzaam vruchtbaarder wordt. Zo wordt bijvoorbeeld de boom Melia volkensii aangeplant. Dit inheemse ras is goed bestand tegen droogte en ook tegen termieten. De vruchten worden gebruikt om weer nieuwe boompjes mee op te kweken. Bijzonder is ook dat zij aan het eind van de regentijd met prachtig witte bloemen bloeien en zorgen dat voor de regens weer gaan vallen ze goed in blad staan, om zoveel mogelijk water naar boven te slurpen.